Een afdaling en twee klimmetjes!

Last resort, 21 mei 2013

Het is 5.15 uur als ik uitgerust wakker word. Door het muskieten gaas kijk ik naar buiten en zie dat het al licht wordt. Vogels en andere dieren maken zoveel geluid dat ik mij in een oerwoud waan. Het vele groen om onze tent bevestigt dit beeld.

Ik pak m'n camera en ga naar buiten om de vroeg ochtend vast te leggen; noem dit maar een kwaliteistsuurtje zo vroeg op de ochtend. Marjan en ik vertrekken als eerste over de hangbrug die 160 boven een diepe kloof hangt. Gelukkig zijn wij beide geen "zwaargewichten" en bereiken veilig de overzijde van de kloof.
De tocht die volgt verloopt langs prachtige dorpjes, asfalt, keien, zand, modder en water houden de rit gevarieerd. Ik kan jullie niet in woorden uitleggen hoe leuk wij dit beide vinden; gelukkig geen valpartijen. We dalen af van 1200 naar 600 m om daarna weer te stijgen naar 1300 m. De afdaling doen wij met twee vingers in onze neus! Maar dan de twee beklimmingen: de eerste is lang en stijl zonder vlakke stukken in het traject. De temperatuur is opgelopen naar 32 graden en we drinken water in zeer ruime mate. Door de temperatuur en de inspanning kom je niet aan plassen toe; ons lichaam neemt alles aan.
Om half vier 's middags eten we Nepali food (rijst, linzen, potatoes with curry and chicken) geserveerd met kaneelthee. Vanwege de ondergaande zon maant de gids ons tot opschieten anders zijn we niet voor donker in ons hotel.
Nico en ik beginnen aan de eerste klim en die gaat prima. De tweede is zo stijl en m'n tempo dus zo laag dat ik een paar km voor aankomst hotel " uit de wedstrijd gehaald wordt" vanwege de invallende duisternis en de daarmee samenhangende veiligheid. Ik ben niet de enige .....

Het hotel is goed en na een lekkere maaltijd en douche, de straal was zo krachtig dat je bijna in het afvoerputje spoelt, gaan we slapen in Dhulikel resort.

Groetjes, Marjan en Ton