Twee verrassingen
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton en Marjan
25 Mei 2013 | Nepal, Bandipur
Zaterdag, 25 mei 2013, op weg naar Bandipur, 40 km
Lekker op tijd weg! Reden voor ons vroeg vertrek is dat het in de tropen onverbiddelijk warm is. In gewoon Hollands bloedheet!
Voldoende water is ingekocht en de route bestaat vandaag uit klimmetjes en afdalingen. Aan het einde van de dag worden we getrakteerd op twee bijzondere dingen: een beklimming van ruim 10 procent en bij aankomst in het resort, zicht vanuit onze kamer op de Annapurna, een achtduizender.
De route in de ochtend verloopt prima en voert ons door een fraaie vallei met in de diepte een rivier die veel modder mee voert. De mensen wonen in armzalige behuizingen, ik wil het geen huizen noemen. Leemblokken, rivierkeien, bamboestokken en zinken dakplaten gelardeerd met plastic zeilen. Dat zijn hoofdzakelijk de bouwmaterialen waaruit de "huizen" zijn opgetrokken. Opvallend is dat mensen in het gehucht zelf geen stromend water hebben. Afhankelijk van de grootte het dorp is er een of meer centrale kranen langs de weg. Daar doen mensen alles in het openbaar. Voedsel, kleding, de vaat en zichzelf wassen. Zelfs vrouwen wassen zich daar. Uit eerbied maak ik daar natuurlijk geen foto van.
Vrouwen werken veel en hard. Dit statement wil ik toch zeker maken. Veel bewondering wat vrouwen hier allemaal doen. Alles wat met het huishouden en kinderen te maken heeft doen vrouwen. Daarnaast graven ze in de grond bij wegenbouw, werken op het land, doen stukadoorswerk, dragen bouwpuin op hun rug, en zo zijn er naast kinderen baren nog veel andere onderwerpen waar zij zich mee bezighouden. Het meest bizarre wat we vandaag zagen: een vrouw staat met een grote mand op haar rug, daarnaast ligt een berg zand die door een man met een schop in de mand van de vrouw wordt gedaan. Als ik denk dat de vrouw onder de zware last bezwijkt gooit de man er nog een schep zand bovenop, vertrekt de vrouw en staat de volgende al weer klaar. Ze loopt overigens niet op door ARBO wetgeving voorgeschreven veiligheid-schoenen maar op afgetrapte slippers.
We stoppen voor koffie, en geloof het of niet, de dame van het eethuisje tovert een pot Nescafe tevoorschijn en wij drinken heerlijke koffie. Dat wij daar zo blij mee zijn heeft hiermee te maken dat in Tibet en nu in Nepal koffie niet gedronken wordt. De temperatuur loopt gestaag op en wij rijden verder.
Het is vandaag maar 40 km en we willen niet te laat aankomen in ons hotel.
De drukte op de weg valt vandaag mee. Je moet weliswaar erg oppassen want de Nepali zijn niet altijd echt voorzichtig. Na een korte afdaling volgt een plek in de route waar we door het water moeten waden. Helaas is het maar een paar meter en worden we er niet nat van. Dat zou gelet op de hitte een aangename verrassing zijn. Vlak voor de doorwaadplaats stuur ik door een plek waar we door de modder moeten. In de modder zit een verborgen kei waarop m'n voorwiel wegglijdt. In een reflex trap ik ik m'n schoen uit het pedaal, steun ik in de glibberige modder en weet ik daarna m'n schoen weer vast te "klikken" en kan verder rijden. Oeps, geen bruin pak opgelopen, gelukkig.
Tijdens de lunch eten we gebakken noodles met bonen en wat andere groenten en curry aardappels. Snel op tafel en het smaakte prima.
Ik vertrek als eerste en na een km begint de stevige klim. Ik heb er zin in en ik ga er even goed voor zitten. De gids heeft voor vandaag geen track voor m'n Garmin navigatiesysteem dus rijd ik in the blind. De Nepalese gids heeft mij de richting geduid die ik moet rijden en zegt uitdrukkelijk "immer gerade aus" in het Nepali. Als ik boven aan de pas ben verbaas ik mij erover dat niemand mij heeft ingehaald. Ik stop op de pas en drink veel water ter voorkoming van uitdroging. Na een half uur nog steeds niemand van de groep. Ik bericht de gids of hij mij kan bellen. Kort nadat ik het sms'je heb verstuurd staat plotseling een van de chauffeurs voor mij met z'n auto. Duidelijk is dat ik toch op de verkeerde route zit. Goed, fiets ingeladen en ik werd teruggebracht naar hetzelfde punt, qua hoogte, op de echte route en ik voeg mij weer bij de groep.
Ik hervat de beklimming, het is verzengend heet. Ik drink veel water en haal het hoogste punt op het midden voorblad en het grote achterblad. Ben er best tevreden mee.
Ik wacht op een driesprong, ik wil niet weer de verkeerde weg kiezen, en babbel wat Nepali agenten. Ze maken een stoere indruk, hebben echt glanzende militaire laarzen aan en dragen een bamboewapenstok. Ik vraag mij wel af wat ze daar aan het doen zijn. De hoogste in rang legt uit dat ze het verkeer controleren. Verkeer zeg ik vragend? Een enkele fietser en heel af en toe een auto. Ik leid het onderwerp naar het mooie Nepal en de mannen tonen zich blij met onze ervaringen.
Als de gids ook boven komt zoeken we het hotel. Dat lukt redelijk vlot en we betrekken onze kamers. Douchen is het devies en we spoelen al het buil van ons af. Het beloofde uitzicht op de Annapurna komt helemaal uit. Wij zitten nu weer op 1000 m hoogte en kijken naar het imposante bergmassief.
Als de zon ondergaat schiet ik nog snel wat foto's van de toppen die met sneeuw bedekt zijn.
Dinnertime: Nepali food!
Groetjes,
Marjan en Ton
Lekker op tijd weg! Reden voor ons vroeg vertrek is dat het in de tropen onverbiddelijk warm is. In gewoon Hollands bloedheet!
Voldoende water is ingekocht en de route bestaat vandaag uit klimmetjes en afdalingen. Aan het einde van de dag worden we getrakteerd op twee bijzondere dingen: een beklimming van ruim 10 procent en bij aankomst in het resort, zicht vanuit onze kamer op de Annapurna, een achtduizender.
De route in de ochtend verloopt prima en voert ons door een fraaie vallei met in de diepte een rivier die veel modder mee voert. De mensen wonen in armzalige behuizingen, ik wil het geen huizen noemen. Leemblokken, rivierkeien, bamboestokken en zinken dakplaten gelardeerd met plastic zeilen. Dat zijn hoofdzakelijk de bouwmaterialen waaruit de "huizen" zijn opgetrokken. Opvallend is dat mensen in het gehucht zelf geen stromend water hebben. Afhankelijk van de grootte het dorp is er een of meer centrale kranen langs de weg. Daar doen mensen alles in het openbaar. Voedsel, kleding, de vaat en zichzelf wassen. Zelfs vrouwen wassen zich daar. Uit eerbied maak ik daar natuurlijk geen foto van.
Vrouwen werken veel en hard. Dit statement wil ik toch zeker maken. Veel bewondering wat vrouwen hier allemaal doen. Alles wat met het huishouden en kinderen te maken heeft doen vrouwen. Daarnaast graven ze in de grond bij wegenbouw, werken op het land, doen stukadoorswerk, dragen bouwpuin op hun rug, en zo zijn er naast kinderen baren nog veel andere onderwerpen waar zij zich mee bezighouden. Het meest bizarre wat we vandaag zagen: een vrouw staat met een grote mand op haar rug, daarnaast ligt een berg zand die door een man met een schop in de mand van de vrouw wordt gedaan. Als ik denk dat de vrouw onder de zware last bezwijkt gooit de man er nog een schep zand bovenop, vertrekt de vrouw en staat de volgende al weer klaar. Ze loopt overigens niet op door ARBO wetgeving voorgeschreven veiligheid-schoenen maar op afgetrapte slippers.
We stoppen voor koffie, en geloof het of niet, de dame van het eethuisje tovert een pot Nescafe tevoorschijn en wij drinken heerlijke koffie. Dat wij daar zo blij mee zijn heeft hiermee te maken dat in Tibet en nu in Nepal koffie niet gedronken wordt. De temperatuur loopt gestaag op en wij rijden verder.
Het is vandaag maar 40 km en we willen niet te laat aankomen in ons hotel.
De drukte op de weg valt vandaag mee. Je moet weliswaar erg oppassen want de Nepali zijn niet altijd echt voorzichtig. Na een korte afdaling volgt een plek in de route waar we door het water moeten waden. Helaas is het maar een paar meter en worden we er niet nat van. Dat zou gelet op de hitte een aangename verrassing zijn. Vlak voor de doorwaadplaats stuur ik door een plek waar we door de modder moeten. In de modder zit een verborgen kei waarop m'n voorwiel wegglijdt. In een reflex trap ik ik m'n schoen uit het pedaal, steun ik in de glibberige modder en weet ik daarna m'n schoen weer vast te "klikken" en kan verder rijden. Oeps, geen bruin pak opgelopen, gelukkig.
Tijdens de lunch eten we gebakken noodles met bonen en wat andere groenten en curry aardappels. Snel op tafel en het smaakte prima.
Ik vertrek als eerste en na een km begint de stevige klim. Ik heb er zin in en ik ga er even goed voor zitten. De gids heeft voor vandaag geen track voor m'n Garmin navigatiesysteem dus rijd ik in the blind. De Nepalese gids heeft mij de richting geduid die ik moet rijden en zegt uitdrukkelijk "immer gerade aus" in het Nepali. Als ik boven aan de pas ben verbaas ik mij erover dat niemand mij heeft ingehaald. Ik stop op de pas en drink veel water ter voorkoming van uitdroging. Na een half uur nog steeds niemand van de groep. Ik bericht de gids of hij mij kan bellen. Kort nadat ik het sms'je heb verstuurd staat plotseling een van de chauffeurs voor mij met z'n auto. Duidelijk is dat ik toch op de verkeerde route zit. Goed, fiets ingeladen en ik werd teruggebracht naar hetzelfde punt, qua hoogte, op de echte route en ik voeg mij weer bij de groep.
Ik hervat de beklimming, het is verzengend heet. Ik drink veel water en haal het hoogste punt op het midden voorblad en het grote achterblad. Ben er best tevreden mee.
Ik wacht op een driesprong, ik wil niet weer de verkeerde weg kiezen, en babbel wat Nepali agenten. Ze maken een stoere indruk, hebben echt glanzende militaire laarzen aan en dragen een bamboewapenstok. Ik vraag mij wel af wat ze daar aan het doen zijn. De hoogste in rang legt uit dat ze het verkeer controleren. Verkeer zeg ik vragend? Een enkele fietser en heel af en toe een auto. Ik leid het onderwerp naar het mooie Nepal en de mannen tonen zich blij met onze ervaringen.
Als de gids ook boven komt zoeken we het hotel. Dat lukt redelijk vlot en we betrekken onze kamers. Douchen is het devies en we spoelen al het buil van ons af. Het beloofde uitzicht op de Annapurna komt helemaal uit. Wij zitten nu weer op 1000 m hoogte en kijken naar het imposante bergmassief.
Als de zon ondergaat schiet ik nog snel wat foto's van de toppen die met sneeuw bedekt zijn.
Dinnertime: Nepali food!
Groetjes,
Marjan en Ton
-
25 Mei 2013 - 19:54
Henny En Mario:
Ongelooflijk indrukwekkend allemaal, dank jullie wel voor de geweldige verslagen.
Succes verder, liefs van
Henny en Mario -
25 Mei 2013 - 20:41
Jan & Ria:
Hoi Ton en Marjan
Wat een beproeving! Maar wat een ongelofelijke ervaring,het is heel vaak afzien,maar wat genieten wij van jou verslagen!
Wij kijken er iedere dag naar uit,en we vinden het jammer als er geen mail is,wij nemen onze pet voor jullie af,chapeau!!!
Doe voorzichtig,en wij zien het volgende verslag met plezier tegemoet.
Dikke kus van ons, Jan en Riet. -
25 Mei 2013 - 22:02
Eva :
Lieve pap & mam,
Ik heb zojuist nog eens al jullie verslagen doorgelezen..
TROTS is het gevoel wat bij mij elke keer weer naar boven komt als ik het lees!!!
Nog even doorzetten en dan zie ik jullie volgende week weer.. Ben benieuwd naar de foto's en filmpjes!!!
Liefs Eva -
26 Mei 2013 - 12:14
Cor Bos:
Beste Tom en Marian,
Gedachten van bewondering, verwondering, verbazing en zo nu en dan met kriebels onder mijn voetzolen en in mijn buik lees ik jullie verhaal.
Soms met jalouzie en soms met de vraag is dit nog wel gezond kijk ik naar jullie reisverslag.
Fijn dat alles tot nu toe goed met jullie gaat en deze ervaring nemen ze je nooit meer af.
Maar wat nog hierna?
Geniet van het heden en tot gauw ziens
Cor. -
26 Mei 2013 - 21:26
Berber:
Lieve stoere mensen, ik volg jullie ook vanuit het koude kikkerland! Geweldig wat jullie allemaal meemaken wat een lessen zijn hier weer uit te leren! Geniet er nog maar lekker van! Groetjes Berber -
26 Mei 2013 - 23:18
Theo En Joke:
lieve mensen wat een verhalen, en wat een ervaring, maar wij hebben ook bewondering voor jullie, wat een doorzetters nog even dan zijn jullie hier weer wat een cultuurschok zal dat zijn, nou veel groetjes voor nico en marjan en goede tocht -
27 Mei 2013 - 17:30
Dave Ufkes:
Ton, wat klinkt dat bekend voor mij hier in het warme india, afgelopen 2 weken 45 graden, ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen, deels zullen overeenkomen. Behalve de inspanning en de hoogte, ik zit op 400-500 meter en heb veel zittend werk. Nog even en dan is het helaas voorbij.
Dave Ufkes vanuit Nangal Una) India
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
