Geuren

22 mei 2013

We vertrekken even naar 9 uur van Dulikhel resort na het ontbijt op een balkon met uitzicht op een vallei.

Gelijk een kort klimmetje van zo'n procent of 14-15. Is geen lekker begin. Daarna komen we weer op de route en rijden richting Kathmandu. Er is veel verkeer op de weg en het levert een oorverdovend kabaal en enorm veel vette en gitzwarte dieseldampen. Nu heb ik m'n hele leven nog nimmer gerookt maar nu denk ik dat m'n longen inmiddels wel geasfalteerd zijn. De route is licht afdalend met af en toe een korte klim. Goed te doen. Naar mate we dichter bij Kathmandu komen wordt het telkens drukker met het verkeer.
Eerst slaan we af naar Bhaktapur. Dit is een van de drie oude koningssteden in de vallei van Kathmandu. De andere twee zijn Kathmandu en Patan. Iedere stad vormde de hoofdstad van een koninkrijkje.
Terug naar Bhaktapur. Het heeft een groot centrum dat goed bewaard is gebleven en hier leven de Newari, een van de vele volkeren die Nepal rijk is. De Newari hadden een hoge positie als volk.

Als ik nog maar kort de stad in rijd is er een steile helling waar m'n ketting van het kleinste voorblad af loopt. Door het ontbreken van weerstand dreig ik te vallen maar in een flits weet ik m'n linkerschoen van het pedaal te ontkoppelen en voorkom ik een onvrijwillige val op vieze harde keien. Een wagen met hooi blokkeert vervolgens de weg en ik moet tegen een muur gaan staan met de fiets om doorgang te verlenen. Inmiddels ben ik de groep kwijt geraakt. Daar sta ik dan met Marjan en Marian. Na enig zoeken vinden we de groep weer terug en drinken we gingertea op een hoge verdieping van een restaurant met uitzicht op de oude stad. Bijzonder fraai.
Samen met Marjan ga ik de stad verkennen, dat betekent dat Marjan de winkeltjes "aandoet" en ik ondertussen de stad in beeld probeer te brengen. We sluiten het zoek af met cafe americano en een croque monsieur. In gewoon Hollands een tosti ham kaas met patat en verse groente. Was erg lekker.

Op weg naar Kathmandu. De gids rijdt nu voorop en we rijden in kolonie naar de hoofdstad. Het is vreselijk druk, het stinkt naar diesel, naar poep en pies en of dit nog niet genoeg is, het begint zachtjes te regenen. Dat heeft ook wel weer een voordeel want we hebben nu minder last van stof.
We rijden de stad binnen over asfalt, onverharde stukken, modder, en enorme waterpartijen waar we doorheen moeten waden. Ondertussen wringt het verkeer zich overal tussen door. De risico's om te vallen zijn duidelijk aanwezig. Ik zie aan Marjan dat zij zich uitermate vermaakt in het drukke verkeer en de moeilijke en soms gevaarlijke omstandigheden. Ook ik geniet met volle teugen!

Bij het binnenrijden van Kathmandu loopt de route deels langs een rivier: zwart water, hetgeen inhoudt dat er geen zuurstof in het water zit en dat leven van welk organisme ook onmogelijk is. Eigenlijk is het een open riool en dat nemen onze neuzen ook waar. Anders gezegd: de rivier stinkt!
Een leuke bijkomstigheid bij het fietsen door het vreselijk drukke Kathmandu is dat het begint te regenen, eerst zachtjes en later hard. Het maakt niets uit want in tegenstelling tot Nl blijft de temperatuur lekker warm. Onze spieren blijven warm en de straten worden schoner en het stof is even uit de lucht. Helaas, de dieseldampen blijven vet, zwart en dus vies.

Eenmaal bij het hotel aangekomen schijnt de zon al weer en wordt het onverminderd heet. De douche doet ons weer goed en wij ruiken weer fris.

Na een gezellige avondmaaltijd slapen we als rozen.

Groetjes,

Marjan en Ton